به نظر من نسبت نور به فضای معماری مثل نسبت صدا به موسیقی است. {…} اگر شما قطعه‌ای موسیقی داشته باشید، صفحات نوت موسیقی برای سازهای مختلف دارید، ریتم دارید، انواع کانترپوان دارید، ساختار و استراکچر دارید. در نهایت صداست که همهٔ اینها را اجرا می‌کند و به واقعیت تبدیل می‌کند. اگر صدا نباشد همهٔ آنها تنها انتزاع است. همین ماجرا در معماری هم وجود دارد. در معماری شما کانسپت فضایی دارید، استراتژی‌های مفهومی دارید، اما مادامی که بر آنها نور نپاشید هیچ کدام به منصهٔ ظهور نمی‌رسند. (مصاحبه با وب‌سایت Ravelin، سال 2015)
