من همیشه سعی می‌کنم به یک نکته اشاره کنم: اگر بتوانیم با منابع کمتر، کار بیشتری انجام دهیم، منابع موجود به‌اندازه‌ای هست که بتواند نیاز همه را برآورده کند. تمام نظام‌های سیاسی بر این فرض بنا شده‌اند که عکس این موضوع درست است.
ما همواره این‌طور فرض کرده‌ایم که شکست حتمی است، که جهان ما رو به زوال است و {بقا تنها در گرو حذف دیگری است:} یا تو یا من، بکش یا کشته شو، تا زمانی که این ماجرا ادامه یابد. اما اکنون، در قرن ما، دریافته‌ایم که انسان می‌تواند در سیاره‌اش موفق باشد، و این، همان تحول بزرگی است که در شیوه‌ی اندیشیدن ما روی داده است. (در گفتگوی منتشر شده در مجله‌ی Playboy، سال ۱۹۷۲)
