این خیلی مهم است که چیزی را {در هنگام طراحی آثار شاخص} در نظر بگیریم که بتواند از شکنندگی درونی خود نجات یابد و در مقام مثالی از معماری یک نسل به نسل بعد برسد. این یکی از راههای اعتقاد به تاریخ است. این مسئله شاید امروز رایج و مد روز نباشد، اما آنهایی که تنها به حال حاضر میاندیشند، بدون این که به ریشههای خود فکر کنند، شک دارم که بتوانند ماندگار شوند. معماری سازمان دادن فضای مادی انسان است. اگر قرار است جهانیسازی همان تصویر هنگکنگ را در چزانو مادرنو تکرار کند من به آن به چشم نکوهش مینگرم زیرا جهانیسازی به جای این که نقش عمیق خودش را ایفا کند همهچیز را مسطح و یکدست میکند. (مصاحبه با وبسایت Lancia TrendVisions، سال 2012)