عده‌ای از جوانان ما به خارج رفتند و خیلی از آنها هم معمار شده و برگشتند و شروع به ساختن ساختمان‌های اروپایی کردند که متأسفانه این تیپ ساختمان‌ها نه با آب و هوا و نه با اخلاق مملکت ما می‌سازد؛ آنهایی که به انگلستان رفتند تیپ انگلیسی، آنهایی که به امریکا رفتند تیپ آمریکایی و غیره. برعکس، من فکر می‌کنم که ما معماران بهتر است روانشناس هم باشیم تا این کارهایی که انجام می‌دهیم مانند قوطی‌های سیگار نباشد که به زودی از مد افتاده و هیچ‌چیز برای آینده باقی نگذارد. به این دلیل است که من فکر می‌کنم معماری مدرن ایرانی وجود ندارد و ما آرشیتکت‌های ایرانی باید دست به دست هم بدهیم نه اینکه رقابت کنیم. شاید با فعالیت بتوانیم یک معماری ایرانی که لایق تاریخ خودمان باشد ایجاد کنیم. (در گفتگو با نویسندهٔ مجلهٔ هنر و معماری، ش 2، سال 1348)
