من معماری امروز ایران را مدرن نمی‌دانم، به همین دلیل آن را معماری نو می‌نامم. مدرنیسم در اروپا سابقهٔ 300 ساله داشت. جامعهٔ اروپایی پس از رنسانس تقریبا 300 سال طول کشید تا به روش جدیدی از زندگی که زاییدهٔ انقلابات صنعتی بود خو بگیرد و تقریبا تمامی جوامع اروپایی فرهنگ مدرن را انتخاب کردند، در صورتی که در ایران بعد از انقلاب مشروطیت فقط (حداکثر) 15 تا 20 درصد از مردم با نوگرایی و تجددگرایی آشنا شدند. بنا بر این آنچه که به وجود آمد، در زمینهٔ معماری زاییدهٔ فرهنگ عامهٔ جامعه نبود. (در گفتگو با نویسندهٔ مجلهٔ جستارهای شهرسازی، ش 30، زمستان 1388)
