ما چه کنیم تا معماران امروز بهتر معماری کنند؟ من معتقدم یکی از اصول این است که معماران امروزمان به فرهنگ گذشته خود توجه داشته باشند. یعنی بناهای با ارزشی که هنوز وجود دارند بعضیها مانند من رسالتشان را در این میبینند که یک زبانی که تا حدی داشت از بین میرفت را زنده کنند. بعضیها هم به این نتیجه میرسند که فقط خوب است بدانند و در برخی موارد هم از آن استفاده میکنند که این هم خوب است اما مشروط بر آنکه به طور آگاهانه از آن استفاده شود.
پس بهتر است که معماری گذشتهمان را درست بشناسیم تا بتوانیم به مشتریمان کالای باکیفیتی را ارائه کنیم، اما برای این کار باید چه بکنیم؟ آیا باید نظام آموزشیمان را عوض کنیم؟ بله حتماً باید این کار را بکنیم که این بحث پیچیدهای است. اما من یک راه راحتتر را ارائه میدهم. ما باید امکان برخورد مردم با معماریهای خوب را زیاد کنیم یک دسته از این معماریهای خوب کارهای گذشتهمان است و یک دسته دیگر نیز معماریهای جدید است؛ بنابراین مردم میتوانند برج آزادی یا آثار آرشیتکتهای خوب معاصر را ببینند.
ما واقعاً آرشیتکتهای خوبی داریم و میبینیم ایران جوایز بینالمللی خوبی را به دست آورده است که نشان میدهد ما زیاد هم از معماری دنیا عقب نیستیم و دسته دیگر ابنیه و بافتهای تاریخی با ارزش ماست. اما در مورد بناهای تاریخی حرف آخرم را میزنم. اکنون که این بناها خیلی خوب هستند، در وهله اول باید بناهای خوبی که داریم را حفظ کنیم. در واقع وظیفه ما حفظ بناهای تاریخیمان است. شاید 40 یا 60 سال پیش تعداد این بناها آنقدر زیاد بود که ما میگفتیم اگر در یک خیابان کشی چند بنا هم از دست برود زیاد مهم نیست، اما امروزه دیگر چیز زیادی برای ما باقی نمانده است و به هیچ بهانهای نباید آنها را خراب کنیم. مشکلات سازهای و تأسیساتی این بناها قابل حل است و نباید آنها را تخریب کنیم. پس آخرین توصیهام این است که اگر میخواهیم شهر زنده و سرحالی داشته باشیم، یکی از مهمترین الزاماتش این است که گذشتهٔ شهر را به خوبی حفظ کنیم و باقی الزامات را نیز دیگران میدانند. (در گفتگو با سمیه باقری، منتشر شده در وبسایت هنرآنلاین، سال ۱۳۹۸)