از روزی که ماشین آمد، از روزی که کامپیوتر و روبوت به زندگی انسان‌ها پا گذاشت، و از روزی که چرخ را بشر اختراع کرد، همه‌ی اینها قرار شد ابزارهایی باشند برای کمک به انسان. تا جایی که بشر دیگر بدون ماشین نمی‌تواند زندگی کند. مثل انسانی که در بدن خون نداشته باشد، ماشین را دیگر نمی‌شود از انسان گرفت. عده‌ای مخالف هستند و می‌گویند ماشین دنیا، روابط انسانی، انسان و هنر را خواهد خورد. همه‌ی اینها پیش‌بینی‌ها و حرف‌هایی است.
{…} دنیا که جلو می‌رود انسان‌ها باید با آن حرکت کنند. نمی‌شود فراموش کرد که ماشین وجود دارد. نمی‌شود آن را طرد کرد. عده‌ای علاقه دارند که ماشین را طرد کنند. بعضی می‌گویند که ماشین تمام معنویات را از بین برده است و می‌برد. به نظر من این عده در گفته‌های خود صادق نیستند. از نعمت‌ها و غنایم تکنیک می‌خورند و بر ضد تکنیک حرف می‌زنند. (در گفت‌وگو با محمدرضا عدل، منتشر شده در مجله‌ی کلک، ش ۱۲۳، فروردین ۱۳۸۰)
